QAZI VƏ XORUZ تورکی ناغیل قاضی و خوروز

QAZI VƏ XORUZ

Qazının hǝyǝtindǝ axsaq bir xoruz var idi. Bir gün

hǝyǝtdǝ eşǝlǝnǝrkǝn xoruz bir manqur («qara yarım

qǝpiklik») tapır. Xoruz manquru dimdiyinǝ götürüb hǝyǝtin

ortasına qoyur vǝ banlamağa başlayır: «Quqqulu-qu, bir

dǝnǝ manqur tapmışam!» Qazı adamlarını göndǝrdi,

manquru xoruzdan aldılar.

Xoruz yenǝ banladı: «quqqulu-qu, qazı mǝnǝ

möhtajmış»

Qazı adamlarına dedi: «Aparın, xoruzun manqurunu

qaytarın»

Xoruz manquru alıb yenǝ banlamağa başladı:

«Quqqulu-qu, qazı mǝndǝn qorxarmış!»

Qazı yenǝ öz adamlarına dedi: «Bu xoruz mǝni tǝngǝ

gǝtirdi. Gedin, başını kǝsin, bişirib plovun üstünǝ qoyun.

Onu yeyǝjǝyǝm».

Xoruzun başını kǝsǝndǝ o yenǝ bǝrkdǝn banlayıb dedi:

«Quqqulu-qu, nǝ iti bıçaqmış!»

Xoruzun başını kǝsǝndǝn sonra qazana salıb bişirdilǝr.

Xoruz qazanda da banladı: «Quqqulu-qu, nǝ isti hamamdır!»

Plovu bir böyük nimçǝyǝ çǝkib xoruzu üstünǝ qoydular.

Xoruz banladı: «Nǝ ağja tǝpǝdir!»

Qazı xoruzu parçalayıb yemǝyǝ başladı. Çeynǝyib

udanda xoruz banladı: «Nǝ darja küçǝdir!» ..Xoruz

plovqarışıq qazının qarnına düşǝndǝ bir dǝ banladı:

«Quqqulu-qu, nǝ lehmǝ dǝrǝdir!»

Qazı o qǝdǝr yedi ki, qarnı partladı. Xoruz qazının

qarnından çıxıb banladı: «Quqqulu-qu, qazının qarnı yırtıldı,

mǝnim janım qurtuldu!»

AŞI MOLLANIN, BAŞI MOLLANIN تورکجه ناغیل

AŞI MOLLANIN, BAŞI MOLLANIN

Bir molla çayın kǝnarında ǝylǝşmişdi, gördü ki, suyun

üzü ilǝ çay axını bir neçǝ motal üzüb gǝlir. Tez soyunub

girdi suya, motalların ikisini tutdu, ikisi dǝ ona yaxınlaşdı.

Molla ǝlindǝkilǝrin hǝrǝsini bir ayağına keçirtdi, yaxınlaşan

iki motalı da tutdu. Gördü ki, uzaqdan bir motal da gǝlir,

ǝlindǝkilǝrdǝn birini dişinǝ alıb onu da tutdu. Bu zaman suda

bir motal da göründü. Anjaq molla nǝ qǝdǝr jan atdısa,

altınjı motalı tuta bilmǝdi.

Çaya gǝlǝn bir kişi ǝl uzadıb motalı tutanda, molla fısfısla

dedi:

– A kişi, motala şǝrikǝm a!..

Odur ki, deyiblǝr:

Aşı mollanın, başı mollanın,

altıdan beşi mollanın,

yerdǝ qaldı bir dǝnǝ,

onda da var işi mollanın.